UROCZYSTOŚCI ODPUSTOWE
ku czci św. s. Faustyny

Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Kielcach
NIEDZIELA – PONIEDZIAŁEK (4 -5 października 2020 r.)

W poniedziałek 5 października będziemy przeżywać odpustowe dziękczynienie.

Świętowanie odpustu parafialnego zaczniemy już w niedzielę 4 października.
Całodzienną katechezę o Miłosierdziu Bożym i św. S. Faustynie poprowadzi ksiądz rekolekcjonista
ze Zgromadzenia Księży Saletynów.

W poniedziałek – 05 października br. Msze św. będą sprawowane:
o godz. 6.30; 8.00 i 9.30, oraz po południu o godz. 18.00.

W poniedziałek – 05 października br., po Mszy św. o godz. 9.30
będzie sprawowany sakrament namaszczenia chorych
i błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.

Suma odpustowa – w poniedziałek po południu o godz. 18⁰⁰

---

Dzień narodzin dla Nieba Apostołki Bożego Miłosierdzia tak wspomina śp. s. Eufemia Traczyńska:
„5 października w czasie kolacji był dzwonek. Wiadomo było, że Siostra Faustyna umiera. Wszystko zostawiłyśmy i, ile nas było, poszłyśmy do niej. W infirmerii był już Ksiądz Kapelan i parę sióstr. Wspólnie się pomodliliśmy. Modliliśmy się bardzo długo: odmawialiśmy modlitwy za konających, litanie i inne modlitwy. Modliliśmy się tak długo, że nawet nabożeństwo wieczorne trochę później zostało odprawione. W pewnym momencie Siostra Faustyna dała jakiś znak, że Matka Przełożona nachyliła się do niej, a ona powiedziała, że jeszcze teraz nie umrze, a jak będzie umierać, to da znać. Siostry rozeszły się. (…)
Kiedy wracałam do celi, wstąpiłam do kaplicy i pomodliłam się do dusz czyśćcowych, żeby mnie obudziły jak będzie umierać Siostra Faustyna, bo bardzo chciałam być przy jej śmierci. Bałam się wprost prosić o to Matkę Przełożoną, bo nam, młodym profeskom, nie wolno było tam chodzić, by się nie zarazić gruźlicą. Siostrze Amelii pozwolono, bo już była chora na gruźlicę. Spać poszłam o zwykłej porze i zaraz zasnęłam.
Naraz, ktoś mnie budzi: – „Jak Siostra chce być przy śmierci Siostry Faustyny, to niech Siostra wstaje”. Ja od razu zrozumiałam, że to pomyłka. Siostra, która przyszła obudzić s. Amelię, pomyliła cele i przyszła do mnie. Zaraz obudziłam s. Amelię, ubrałam chałat i czepek, i szybko pobiegłam do infirmerii. Po mnie przyszła s. Amelia. To było jakoś koło jedenastej w nocy. Gdy przyszłyśmy tam, Siostra Faustyna jakby lekko otworzyła oczy i trochę się uśmiechnęła, a potem skłoniła głowę i już… Siostra Amelia mówi, że już chyba nie żyje, umarła. Spojrzałam na s. Amelię, ale nic nie mówiłam, modliłyśmy się dalej. Gromnica cały czas się paliła.”